Ριψοκίνδυνο πάντα το κύμα...

…της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς…

Ν. Καββαδίας

happiness

happiness
Η ευτυχία είναι ίσως το τελευταίο πράγμα που σου συγχωρούν οι άλλοι...

21.3.15

Όταν αγαπάς..


Οι καβγάδες είναι κίνητρα ερωτικού μονιάσματος.

Ο εγωισμός εκρηγνύεται υποτονικά γιατί όλη σου την Ενέργεια την καταναλώνουν οι Εκρήξεις του Έρωτα.

Οι παράλογες σκέψεις σου ενθαρρύνουν την Τρέλα του Μαζί και δυναμώνουν την Λαχτάρα.

Οι λέξεις και οι σιωπές συμμαχούν με τον Έρωτα.

Ο κόσμος ομορφαίνει μόνο όταν τον κοιτάτε Μαζί από τις συντεταγμένες της αγκαλιάς.

Η αγκαλιά δεν ορίζεται μόνο όταν το σώμα του Ενός τυλίγεται από το σώμα του Άλλου, αλλά κυρίως όταν οι Σκέψεις χάνονται η μία μέσα στην άλλη.

Όταν αγαπάς μισείς κι απομονώνεις το κομμάτι του εαυτού σου που σου ψιθυρίζει ανασφάλειες και προοικονομεί χωρισμό.

Όταν αγαπάς
επιμένεις επιμένεις επιμένεις επιμένεις επιμένεις επιμένεις επιμένεις στο Μαζί
γιατί αλλιώς
χάνει το νόημά της η Ζωή σου
κι ο εαυτός σου γίνεται ξένος μέσα σου,
αφού το μυαλό και το σωμα σου επιμένουν να ανήκουν εκεί όπου αγαπήθηκαν κι αγαπιούνται μέχρι θανάτου.

~~~~~~~~~~~~~~


Ακόμη κι όταν φεύγεις και μ αφήνεις
ποτέ δεν είμαι μόνη μου...
Μόνος σου με χωρίζεις.
Εγώ εξακολουθώ να έχω μαζί μου το Σώμα και την Σκέψη σου,
τον Αληθινό Εαυτό σου...







3.3.15

Το χρωστάς στον Εαυτό σου...



Έχω ένα ημερολογιακό κομπολόι μέσα στα χέρια μου. Δεν παίζω εγώ μαζί του. Εκείνο με παίζει. Μετρά πάνω μου τις στιγμές που φεύγουν. Φεύγω και εγώ, χάνομαι, πεθαίνω μέρα με τη μέρα. Κάθε πρωί έχω ένα υπόλοιπο ζωής να ζήσω, που δεν ξέρω αν αρκεί να με φτάσει ως το σούρουπο. Μπαίνω στην αλάνα και τρέχω, παίζω με τον εαυτό μου, στοιχηματίζω πάνω μου, αλλάζω τη ροή των πραγμάτων, εξελίσσομαι, ανταποκρίνομαι στη ζωή όσο φωνάζει τ όνομά μου. Μελετώ τα δεδομένα, χρησιμοποιώ τα υλικά μου, σχεδιάζω προοπτικές βελτίωσης κι ευτυχίας, σκαρώνω σενάρια αυτοκριτικής και πάντα το βλέμμα μου το έχω πιο πάνω από το Αδύνατο.
Δεν υπάρχει Αδύνατο...δεν.

Με επίγνωση της φθοράς, σκοτώνω μόνη μου τα σάπια κομμάτια μου και σαν τα πτερύγια του καρχαρία αφήνω ν' αναπτυχθούν στη θέση τους νέα, υγιή. Πίλινγκ Εαυτού. Δεν με νοιάζει η φυσική κατάσταση του σώματος -αν και η αυστηρή αυτοκριτική μου την αξιολογεί αρίστη! Με ενδιαφέρει το εντός. Εκείνο το αόρατο κορμί Εαυτού που συνθέτει το Εγώ.

Νοιάζομαι για το Εγώ στο βαθμό που ταυτίζεται με το Είναι. Δεν το αντέχω υπερΕγώ μιας υπεροψίας. Αν νιώσω τέτοια υπερτροφία χώνω το χέρι μου ως τα σωθικά μου, το ξεριζώνω και το δίνω τροφή στους εφιάλτες μου. Ας γιγαντωθούν. Ας με φάνε. Θα έχω ευκαιρία αναγέννησης με ένα Εγώ που θα μπορεί να σταθεί ταπεινό μπρος στο Πάνθεον του Τίποτε. Θα έχω την ευκαιρία να απαλύνω τις γωνίες μου και να μην μαχαιρώνω την Ευγένεια και το Σεβασμό του Άλλου, όταν διακρίνω πως διακατέχονται από Ανοχή κι Αντοχή. Θα ακονίσω την Δύναμη της Ψυχής και του Νου περισσότερο από τη σωματική δύναμη αυτού του φθαρτού κορμιού κι έτσι θα καταθέσω στα πόδια της Ζωής έναν σπόρο πιο γόνιμο.

Με καίει αυτό.

Τι κατέχεις;
Πώς το αξιοποιείς;
Τί σκοπεύεις να παραδώσεις στα χέρια της Ζωής;

Μην με ανακρίνεις. Αυτοανακρίνομαι κάθε μέρα. Το χρωστάω στον εαυτό μου. Δεν περιμένω καμία απόχρωση του γκρι για να μαστιγωθώ μπροστά στις Ερινύες μου.
Οι ενοχές μου στιβάζονται στη σειρά όταν με ρωτώ κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ:

-Έκανες όλα όσα μπορούσες;
-Έδωσες τον καλύτερο εαυτό σου μέσα στη μέρα;
-Ενίσχυσες τη Θετική Ενέργεια του κόσμου ή ήσουν ένας ακόμη μίζερος ανθρωπάκος που επιβράδυνε την Ευτυχία;
-Άπλωσες χέρια βοήθειας ή ασχολήθηκες μόνο με τον ασήμαντο εαυτό σου;
-Είπες αλήθειες ή ξεχείλισες την ψυχή σου με αναλήθειες και ψέματα μετατρέποντας σε βούρκο το μυαλό;
-Αν κοιταχτείς στον καθρέφτη πριν κοιμηθείς θα δώσεις ένα φιλί στον εαυτό σου ή θα σπάσεις το γυαλί για να αυτοκτονήσουν μέσα σου οι θλίψεις, οι αδυναμίες, οι παραιτήσεις;
-Αν έχεις την ευκαιρία να ζήσεις κι αύριο, θα πράξεις τα ίδια ή θα επέλεγες κάτι ν' αλλάξεις;

Αν θέλεις κάτι να βελτιώσεις κάντο σήμερα.
Το αύριο είναι συνώνυμο με το αργά.
Σήμερα.. για να μπορείς το βράδυ πριν κοιμηθείς να δώσεις ένα Φιλί στον εαυτό σου, σ' αυτόν τον τεράστιο καθρέφτη της Συνείδησης, όπου αντικατοπτρίζεται όλη η Αλήθεια μας...

Το χρωστάς στον Εαυτό σου που σε τράβηξε απ' την ανυπαρξία και σ' έφερε σ' αυτή τη Ζωή...












1.3.15

Δεν τρώω... δεν μασάω... δεν....



Τα τηλεοπτικά δρώμενα παραμόνευαν από το 2009 την οικονομική  κρίση,
που φέρνει πείνα,
που υπογράφει εξαναγκαστική νηστεία,
που καταδικάζει σε υποσιτισμό το 1,5 εκατομμύριο ανέργων, συν όλους όσους ημιαπασχολούνται,
καθώς και τα παιδιά τους,
που τους καθηλώνει μπροστά στο χαζοκούτι,
να χουν κάτι να γουργουρίζει στο μυαλό τους, σαν φαγητό που σιγοψήνεται μα δεν λέει να σερβιριστεί..
 
Είχαν έτοιμα όλα τα υλικά
μετέτρεψαν μέρη των στούντιοS σε κουζίνες
προσέλαβαν σεφS υψηλής μαγειρικής τέχνης και άρχισαν να σερβίρουν τηλεοπτικές σπεσιαλιτέ
ταΐζοντας το μάτι του κάθε πεινασμένου..

6 χρονάκια μετά το τραπέζι της τηλεοπτικής - εξ αποστάσεως - αλληλεγγύης καλά κρατεί..

Γαντάκια στα χέρια, χαμόγελο στο μουτράκι που ευτυχεί μαγειρεύοντας, παχάκια στη μέση από τα πιάτα που αυτοκαταναλώνει ο σεφ επαινώντας την μαεστρία του και τόσες ώρες γεμάτες από προετοιμασίες πιάτων που ο μέσος Έλληνας αδυνατεί να δει ποτέ στο τραπέζι του..

Θα μου πεις βιάζομαι να μιλήσω...
Τώρα με την Νέα Κυβέρνηση θα μπορώ να αγοράσω όλα τα εκλεπτυσμένα υλικά που προτείνουν οι σεφS των μίντια... Θα πάψω να τρώω στην μαμά μου για οικονομία.. Θα μπορώ να καλέσω στο σπίτι μου την σπιτονοικοκυρά μου για να την καλοπιάσω μην μου αυξήσει το ενοίκιο, την Διευθύντρια για να πάρω την προαγωγή και την αύξηση που χρόνια δικαιούμαι, αλλά μπήκε στην κατάψυξη τόσα χρόνια..

Ίσως μου φύγει κι αυτή η οργή μου (το χειρότερο υλικό (!), - αν θέλεις να αποτύχει μία μαγειρική απόπειρα ρίξε μπόλικη δόση! ) για όσα στερήθηκα 6 χρόνια τώρα... που για χάρη της με πείσμα επιμένω σε απεργία πείνας από όλα όσα προωθούν με ενθουσιασμό οι μάνατζερS του Υπερκαταναλωτισμού, που χτυπούν στο ψαχνό του Εγκεφάλου μας, είτε υπάρχει κρίση, είτε όχι...

Δεν είμαι οπαδός του "λιτού βίου" που συζητιέται τελευταία,
απλά τρώω σπίτι μου...
μαγειρεύω πλούσια αυτοσχέδια εδέσματα με ό,τι έχω....
τρώω τον Άνθρωπό μου....
και αρνούμαι να δοκιμάσω ό,τι σερβίρουν στο λαό οι μεγάλοι ΣεφS.... Πολιτικοί και μη (!)..

Αν ποντάρετε σε μένα, ως πελάτη στο εστιατόριό σας η "Ελλάς", Φαλιρίσατε...
Εγώ δεν τρώω..... δεν μασάω..... δεν...

Κι όταν υπνοβατεί το σώμα
ζητιάνος της βιολογικής του πείνας
με τα χέρια μου για chopsticks
χορταίνω με λεπτομέρειες ευτυχίας
πανάκριβα gourme Ζωής
που οι διορισμένοι επαγγελματίες σεφS
δεν διδάχτηκαν πώς να μαγειρεύουν...