Στο περιτύλιγμα της σκοτεινής κατάθλιψης της Μεγάλης Παρασκευής μία Αιωνιότητα εκρηγνύεται υμνώντας τον πιο βαθύ κι ακατάληπτο Έρωτα στο χρόνο. Αυτόν τον Έρωτα που γεννήθηκε με πόνο και πονά όταν τραυματίζεται ο ένας από τους δύο από τις σφαίρες του ακύρηχτου πολέμου της Ανθρωπότητας.
Όσους θανάτους κι αν προφητεύσει ή πιστοποιήσει η Ιστορία, αυτός ο Άντρας θα ανασταίνεται Αιώνια, γιατί όλη η Δύναμη της Γυναικείας Φύσης είναι ταγμένη στο όνομά του. Όλη η Ύλη, Θηλυκότητας Μητρότητα, είναι γεμάτη χέρια.. που αγκαλιάζουν την πληγή.. είναι θεραπεία, που γιατρεύει το θάνατο. Όλη η Ενέργεια, Θηλυκότητας Δύναμη, είναι γεμάτη συμπυκνώσεις και θαυματοποιεί το Σκοπό της Ζωής..
Αυτό το σώμα του, το Ένα με το Δικό της, κι αυτός ο παλμός Ζωής που ξεπηδά ζωντανός κάτω από στοίβες πολέμου, κάτω από παγωμένες στιγμές ήττας, δεν παραδίνονται στο θάνατο. Αυτός ο Άντρας, ο περιτυλιγμένος με τη φωτεινή αύρα της Γυναίκας, ο βαφτισμένος στην Ευχή της, αυτός ο Άντρας θα νικά πάντα τον θνητό εαυτό του και θα θεοποιεί την Αφοσίωση στο Αδύνατο, γιατί αναγνωρίζει μέσα του τη Φωνή της Γυναίκας που δεν σταματά να τον οδηγεί πιο πέρα από τα ορατά, πιο πέρα από τις μετριότητες των φθαρτών, πιο πέρα από το θάνατο.
Αυτός ο Άντρας θα δικαιώνει τις πληγές του, όποιο μονοπάτι θυσίας κι αν επιλέξει, γιατί ακολουθεί τον Μίτο τη Γυναίκας, τον αόρατο ομφάλιο λώρο, που αιώνια συνδέει τη Ζωή με τη Ζωή...
Αυτός ο Έρωτας κινεί Σύμπαντα Θαυμάτων, Αγάπης κι Αφοσίωσης
Μάνα και Γιός
Για να γνωρίσεις μία Γυναίκα, αρκεί να γνωρίσεις το Γιό της...
Αυτός την Δικαιώνει. Aυτός φορά το πιο Αληθινό της Πρόσωπο...
Για να χαρακτηρίσεις μία ολόκληρη Ανθρωπότητα,
αρκεί να γνωρίσεις τους Γιους της,
μέσα από τα Έργα τους...
Έργα Δημιουργίας ή Καταστροφής;
~~~
Αφιερωμένο σε ό,τι Αιώνιο,
που γεννιέται και έχει τη Δύναμη να μην υποκλίνεται στο θάνατο..
που γεννιέται και έχει τη Δύναμη να μην υποκλίνεται στο θάνατο..
