Ριψοκίνδυνο πάντα το κύμα...

…της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς…

Ν. Καββαδίας

happiness

happiness
Η ευτυχία είναι ίσως το τελευταίο πράγμα που σου συγχωρούν οι άλλοι...

29.6.15

Μα-χέρια



Φύτεψα στην παλάμη μου
τα ροζ τριαντάφυλλα.

Βρήκε φλέβα το αγκάθι
και παλμό η τρυφερότητα.

Μόλις γίνουν κόκκινα
απ την αιμορραγία
θα τα επιστρέψω στον κήπο
κι Εμένα εκεί όπου ανήκω:
στα χέρια σου
που κόβουν..



26.6.15

Απρόσκλητος επισκέπτης


Τρυπώνω
στο πιο αθέατο δωμάτιο του μυαλού σου
και ανακατεύω
τις τακτοποιημένες επιθυμίες σου
την ώρα που στο σαλόνι σου
φιλοξενείς τον περίγυρο της ζωής σου...

22.6.15

Είναι τρελοί οι χορευτές..

Είναι ο χορός της βροχής
που λικνίζεσαι πλήρης και υγρός
στο ρυθμό της ευτυχίας
και το αίμα σου ρέει πιο γρήγορα
στις φλέβες,
όπως το ποτάμι που βιάζεται
να πέσει στη θάλασσα.

Είναι κι ο χορός της μοναξιάς
που φιλοξενεί άγριο βήμα
σε μια έρημο σιωπής κι απουσίας
με το αίμα να αυξάνει το ιξώδες του
και το ποτάμι να σέρνει τον εαυτό του
διασχίζοντας μετά βίας την νύχτα
για να φτάσει κουρασμένο
το πρωί στην ακτή ενός ακόμη θανάτου...

Είναι τρελοί οι χορευτές.
Δες τους πώς ακόμη και νεκροί
χορεύουν πάνω στη φωτιά
που τους κάνει στάχτη.




21.6.15

Βροχοποιός



Φορούσα τα ψηλά παπούτσια
όπως το είπες
για να επιπλέω σαν τον Χριστό
στις λίμνες που άνοιγε η βροχή
στους δρόμους της πόλης..

Δεν γλίτωσα τον πνιγμό.

Όταν βρέθηκα μόνη μαζί σου
βυθιζόμουν
όλο και περισσότερο
στις λίμνες που άνοιγαν τα χέρια σου
στο σώμα μου
και Σ έπαιρνα κι Εσένα μαζί μου
στον πνιγμό
χωρίς ποτέ να μου αρνηθείς
έναν θάνατο
ακόμη...