Τί μου θυμίζει!... 172 χρόνια μετά.

ΚΟΡΟΪΔΟ ΕΛΛΗΝΑΚΟ

που τρως το τυράκι του κάθε εξουσιαστή μασκαρά.

Πηγή:

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Επανάσταση_της_3ης_Σεπτεμβρίου

Κοίτα να δεις!

Δίδυμα ιστορικά στιγμιότυπα.

2015 σήμερα.

1843 τότε:

Οκτώ χρόνια μετά την ενηλικίωση του Όθωνα, η κατάσταση στον ελλαδικό χώρο ήταν δραματική. Μεγάλα προβλήματα, όπως η αγροτική γη, οι εθνικές γαίες, η εκπαίδευση κ.ά. συνέχισαν να ταλανίζουν τη χώρα, με αποτέλεσμα την δικαιολογημένη δυσφορία του λαού. Η χώρα είχε περιέλθει σε δεινή οικονομική θέση, στα πρόθυρα πτωχεύσεως, λόγω αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου 60 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων που είχε λάβει το 1833 με την εγγύηση των τριών προστάτιδων δυνάμεων. Ο βασιλιάς Όθωνας είχε υποχρεωθεί σε σκληρή οικονομική πολιτική, με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και ευρείες περικοπές μισθών. Επίσης, είχε μειώσει την ετήσια βασιλική χορηγία κατά 20% και είχε ανακαλέσει τους έλληνες πρέσβεις στο εξωτερικό. Στην Αθήνα, τη νέα πρωτεύουσα του ελληνικού βασιλείου, οι τιμές της γης και των ακινήτων είχαν φτάσει στα ύψη, ενώ κυριαρχούσε η τοκογλυφία. Περαιτέρω, ο απολυταρχικός τρόπος άσκησης της εξουσίας του παλατιού πολλές φορές οδηγούσε σε μικροεξεγέρσεις, οι οποίες καταστέλλονταν αμέσως από τον κυβερνητικό στρατό. Το παλάτι συγκέντρωνε το γενικό μίσος και αποτελούσε τον στόχο της πολιτικής και κοινωνικής πάλης.

ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ.

ΕσωΡαδιόφωνο

Η εικόνα  χορογραφεί εδω: http://wallpaperswa.com/Entertainment/Music/house_music_dubstep_techno_148008

Το ραδιόφωνο πλέον παίζει ακόμη κι όταν μου χουν κόψει το ρεύμα και έχουν κάψει οι μπαταρίες όλα τους τ αποθέματα.

Κάνω μαγικά τις νύχτες.

Ταΐζω με τα χέρια τις φωνές του μυαλού μου,τις ψιλώνω -ψιλές κλωστές..νήματα-ως την ηχητική συχνότητα των θεών, τις συγχρονίζω με τις ενορχηστρώσεις του Σύμπαντος και η μουσική ξεγλιστράει αδιάκοπα από τις ρυτίδες και τις εκδορές μου.

Ομορφαίνουν οι γραμμές και οι καμπύλες μου.

Χορεύω στον ύπνο και στον ξύπνιο μου. Χαρούμενη και λυπημένη. Μαζί σου και χώρια. Επιλεγμένη και υπό απόρριψη. Ολοκληρωμένη και ημιτελής. Ζωντανή και νεκρή.

Χορεύω και το ραδιόφωνο παίζει πλέον χωρίς ρεύμα. Με το αίμα μου να κυλά στις αρτηρίες του και τη φωνή μου ν ακούγεται απ τα μεγάφωνα της Σιωπής μου.

Διαφημίσεις τέλος.
Δεν πουλιέται ο εαυτός.
Μόνο ο συντονισμός μάς μένει στη συχνότητα του Αιώνιου.

Λαχάνιασες. Αντέχω.

Μη με ρωτάς..

"Και τώρα τί;"

Μη με ρωτάς.
Όταν φράσσω το στόμα μου
μέσα μου πνίγομαι από ερωτήσεις.
Απαντήσεις μηδέν.
Κι αν επιμένεις να με ρωτάς
μη με ρωτάς με λέξεις
ρώτησέ με με αγκαλιά
και θα σου απαντήσω
με κλάματα κι αλήθειες
οριακά επιβιώνοντας
πάνω στο γιατί της τρέλας
και στο διότι της μοναξιάς.

συνΤΑΞΗ!!!

Εν τέλει η μόνη ΣΥΝΤΑΞΗ που θα μας απομείνει θα είναι η ... ΣΥΝΤΑΞΗ ενός mail προς το ... Υπουργείο Οικονομικών, που δεν θα απαντηθεί ούτε.... μετά θάνατον!...

Τελικά υπάρχει θεός;
ή μόνο άνθρωποι ΑΝΩΤΕΡΟΥ 
και κατώτερου θεού????.....

Καλώς τους δεχθήκαμε!

Στο μάθημα Οικιακής Οικονομίας του εν λόγω σχολείου οι μαθητές πλέον θα διδάσκονται τα οφέλη του εν λόγω  αναψυκτικού και θα κάνουν πειράματα επιβεβαιώνοντας το σλόγκαν ".... πάει με όλα".

Το αρθράκι είναι κλεμμένο (ή έστω δανεικό) από την εφημερίδα Ημερησία.

Στο επόμενο σχολείο-πρότυπο που χορηγός θα είναι η τάδε εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, οι μαθητές θα διδαχθούν μόνο τα θετικά της επικοινωνίας,θα γίνει απόκρυψη -όπως γίνεται ήδη- των επιπτώσεων που έχει στα εγκεφαλικά κύτταρα,ιδιαίτερα του παιδιού, η χρήση κινητού τηλεφώνου και όλοι οι καθηγητές του σχολείου θα έχουν μπόνους εγγραφής στην τάδε εταιρεία,της οποίας η διαφημιστική σφραγιδα θα μπαίνει δίπλα στην σφραγίδα του διευθυντή στον Έλεγχο Προόδου και στα Απολυτήρια.
κ.ο.κ. με όποιον άλλο χορηγό επιλεγεί ως "Σωτήρας,Ευεργέτης,Προστάτης" κάποιου σχολείου.

Ζήτω η Ελεύθερη Σκέψη, το Κρητικό Πνεύμα που συνεργάζεται με τον εκάστοτε χορηγό χάριν του οικονομικού στραγγαλισμού των σχολείων.

Η Μητέρα μου -σοφά- μού έλεγε:
"Πάτα οικονομικά στα πόδια σου,γιατί όσο σού δίνω λεφτά αβίαστα θα σού ζητώ να εκπληρώνεις -έμμεσα ή άμεσα- τα καπρίτσια μου...και να ξέρεις:όσο γερνάω πιο δύστροπη θα γίνομαι. ΠΑΤΑ ΣΤΑ ΠΌΔΙΑ ΣΟΥ κι απλώσου όσο φτάνει το στρώμα σου"


Μαμά,το ίδιο ισχύει και σε επίπεδο Κράτους,πόσο μάλλον σε επίπεδο Σχολείου κι Εκπαίδευσης!

Μυστηριώδης εξαφάνιση. Όχι SOS, μόνο σσσσστττττ..

Θα το κρατήσουμε μεταξύ μας.Ψιθυριστά θα το γράψω:

Υπάρχει ένα μέρος μαγικό,ανάμεσα σε Λογική και Φαντασία όπου για να περάσεις την Πύλη Εισόδου μία ευαίσθητη αχτίδα φεγγαρόφωτου σκανάρει την παλάμη σου απαριθμώντας τις ρυτίδες σου και αν κριθείς επαρκής περνάς απ τα Σύνορα εκτελωνίζοντας την περιουσία του Εαυτού σου.

Εκεί,σαν το παραμύθι του Τριβιζά "Γιαγιάδες με τα γιογιό", το κορμί σου χάνει το ασήκωτο βάρος των γηρατιών και αφήνεσαι να παίξεις σαν Παιδί. Ξεχνάς τις απαγορεύσεις που επιβάλλουν οι υπερηλικιωμένες ασθένειες που ο χρόνος έχει καταθέσει στον λογαριασμό σου και τρως ό,τι λαχτάρησες.

Ζωγραφίζεις.Ξαναμαθαίνεις το αλφάβητο (σωστά αυτή τη φορά):
Συναισθηματικά φωνήεντα κραυγής και ψιθύρου, σύμφωνα λογικής σε φθόγγους που συλλαβίζονται τραγουδιστά από το στόμα της καρδιάς.

Εκεί χρόνος δεν υπάρχει. Μόνο αιώνια στιγμή ευτυχίας. Σαν μία διώγυρα λήθης που διαγράφει τα στερεότυπα της εγκλωβισμένης καθημερινότητας και δομεί από την αρχή μία συνείδηση υπέρ της Ευτυχίας.

Εκεί λοιπόν έχουν δώσει Ραντεβού Όλοι οι Ηλικιωμένοι που εξαφανίζονται κάθε μέρα.

Εκεί δεν μπορεί να τους βρει κανείς.
Μόνο ο πραγματικός Εαυτός τους που ήταν αγνοούμενος τόσα χρόνια μακριά από την ζούγκλα της άγριας φρενίτιδας που ονομάζεται: Σύγχρονος Κόσμος.

Οι Ηλικιωμένοι σπάνε τις αλυσίδες και το σκάνε από την φυλακή στην οποία εμείς εκτίουμε την ποινή μας πληρώνοντας με τυφλοί υποταγή στους θεσμούς και στους θεούς του παραλόγου.

Life

This magic picture is borrowed from here:
http://www.professionalphotographer.co.uk/Blog/2014/4/Photo-of-the-week-11/04/14
"Underwater dance" by Alec Davies
~~~

It's an ocean
But stop swimming
Permit underwater waves guide you
Stop moving hands,feet and this full of fears mind
Start drinking and eating the Unexpected
Release your real self
And when you'll find your personal liquid path
Dance into water
Energizing your wings
And run by flying.

Γιορτή Γυναίκας

Η Γιορτή ξεκινά πολύ μετά τα μεσάνυχτα,όταν η σκόνη από τα πόδια των δούλων καταλαγιάσει και η άσκοπη φλυαρία των διχαλωτών γλωσσών φιμωθεί από έναν ύπνο-θάνατο του φθαρτού.

Δεν έλουσα τα μαλλιά μου.Η αρχαία πάχνη τους αστράφτει στο φυσικό ημίφως της νύχτας και στην φλόγα του κεριού. Σηκώνομαι όρθια.Εγώ μικροσκοπική.Η σκιά μου γιγάντια.Τρεμοπαίζει στον τοίχο.Το δωμάτιο τυλίγεται σαν ετοιμόγεννο ερπετό γύρω από την φωτιά.Ο κύκλος κλείνει.Το πάτωμα χάνεται.Το ταβάνι επίσης.Ο χορός ποτίζει το αιώνιο χώμα. Φυτρώνουν βλαστάρια εκρήξεις που οι γλώσσες τους γλείφουν το γαλαξιακό νεφέλωμα.Δεν υπάρχουν σύννεφα.Μόνο βροχή και φωτιά.

Στριφογυρίζω γύρω από τον εαυτό μου και από βαθιά,μέσα μου,από τα κλαδιά του Θηλυκού Γενεαλογικού μου Δέντρου,αγγίζω ένα φύλλο Ιερής Θηλυκότητας.Το τρίβω με τον δείκτη και τον αντίχειρα,όπως τρίβεις τον βασιλικό.Το δέρμα μου απορροφά όλο το άρωμα και πλημμυρίζει το δωμάτιο κι ο κόσμος.

Αρώματα να φέρεις δώρα στην Γιορτή.
Και τις ώρες τις μικρές να μην κοιμάσαι.Θα κοιμόμαστε πιο νωρίς απ όλους και θα ξυπνάμε όταν όλοι κοιμούνται.Η γιορτή θέλει ιεροτελεστία. Η ιεροτελεστία ησυχία. Η ησυχία αφοσίωση.Η αφοσίωση Έρωτα προς το Υπέρτατο της Ζωής.

Ξημερώνει.
Ξάπλωσε δίπλα μου.
Φιλοξενώ στον Νου μου έναν αρχαίο άνεμο,στο Σώμα μου χώμα και πηγές, στην Καρδιά μου έναν φλεγόμενο Γαλαξία.
Όπως κάθεσαι στο μπαλκόνι του Εαυτού σου,κάνε το μοιραίο Βήμα και βγες από το σύνολο των χτιστών παραδείσων.

Η Γιορτή συμβαίνει έξω..εκεί που και το νεογέννητο Φεγγάρι της 14ης Αυγούστου ξέρει να μιλά τη διάλεκτο της Ολοκλήρωσης.

Η Γιορτή συμβαίνει εκεί που ερωτεύεσαι χωρίς απαντήσεις την κάθε λεπτομέρεια της Γυναίκας,που σήμερα κάθεται στον θρόνο της ως Μητέρα των Πάντων.

Μήτρα
Θηλυκός Νους
Απαρχή και Ναός του Κόσμου Όλου.

Ξεντύσου τον εαυτό που σου δίδαξαν οι θνητοί.Κάθισε στο τραπέζι των ανέμων.Η φωτιά σε λίγο θα φουντώσει.Το κέφι επίσης. Η Φύση γιορτάζει Γένεση και Ζωή. Το Δάσος θα απορροφήσει τις δονήσεις.
Να είσαι έτοιμος για την Πανσέληνο της Γυναίκας.

Πρόποση:
Χρόνια Αιωνιότητας μέσα από την κάθε αιώνια στιγμή.

...Υποσχέσεις που κρατάμε...

Ο χάρτης με το μεγαλόπνοο σχέδιο είχε μόνο μία τεράστια κόκκινη κουκκίδα στο μέρος της καρδιάς. Ημιτελής. Ούτε δρόμους προσέγγισης, ούτε plan A, ούτε plan B, ούτε προτεινόμενα όπλα, ούτε στοιχειώδεις εντολές εκπλήρωσης. Στο πρώτο βήμα ο νους της Κοπέλας πειράχτηκε επικίνδυνα με τρυπάνι που παρείσδυσε στον πυρήνα του Φόβου της. Ενεργοποίησες τον Φόβος της εγκατάλειψης. Λάθος στρατηγική. Μπλοκάρει την ενέργεια η φοβική εμμονή. Η επίτευξη θέλει σιγουριά και οραματισμό. Να κοιτάς ευθύγραμμα στο Ναι με Ψυχή που ανεμίζει σκαρφαλώνοντας στο κοντάρι του Ιλίγγου και δεν φοβάται. Έτσι έχεις δικό σου το ποθητό, πριν καν γίνει ο πόλεμος - παρόλο που μόνιμα καλείσαι να το διεκδικείς και να το κατακτάς. Ο Έρωτας είναι ανοιχτός πόλεμος, δίχως τέλος.

Η Γυναίκα είναι Κάστρο. Πρέπει να δοθείς και να σκαρφαλώνεις όσο εκείνη ψηλώνει. Να την πιάνεις, να μην την αιχμαλωτίζεις, να την σπρώχνεις να φτάσει ακόμη πιο ψηλά, να την καμαρώνεις και φυσικά να την καμακώνεις με το βλέμμα σου, εφόσον θα ξέρεις πως πάντα, όπου κι να φτάσει, είναι Δική σου, Δική σου, Δική σου, γιατί  κατάφερες να γίνεις όχι μόνο το μέλλον της, όπως ήθελες, μα το παρόν της, όπως ήθελε Εκείνη.

Στην καίρια στιγμή είχες πει, σαν σύνθημα ή σαν παρασύνθημα, τη φράση:
 "Ο άνθρωπος που θα σε κάνει να ξεχάσεις τα παρελθόν σου είναι το μέλλον σου"

Οι μεγάλες κουβέντες, χρεώνονται ακριβά στην Τράπεζα Εκπληρώσεων της Ζωής. Οφείλεις διαγράφοντας τα πάντα από το λαβυρινθικό μυαλό της, να γεμίσεις τα αμέτρητα δωμάτια της Σκέψης της με φρέσκο υλικό Νέας Ζωής. Να δοθείς Ολόκληρος στο Στόχο που λαχτάρησες. Να μην κάνεις εκπτώσεις. Να μην τεμαχίζεις εγκεφαλικούς διαδρόμους, γιατί η σχιζοφρενική Γυναίκα είναι πολύ επικίνδυνη μορφή. Οφείλεις να επινοήσεις τρόπους μόνιμης υπερχείλισης των πόρων του δέρματος της, της κοίτης της κάθε φλέβας της, του κάθε καλωδίου εγκεφαλικής της ηλεκτροδότησης. Οφείλεις να μην απομακρυνθείς ποτέ. Να νικήσεις τους δαίμονές σου που ουρλιάζουν πως Αυτή είναι ο Δαίμονας. Πώς φταις που την οδήγησες στη χορτοφαγία, εφόσον οι δαίμονες χορταίνουν με αίμα. Πώς τώρα για να χορτάσει θα θελήσει να ρουφήξει το αίμα σου, τη σκέψη σου, το μεδούλι της ψυχής σου. Οφείλεις να νικήσεις στους δαίμονές σου. Να υπερασπιστείς αυτήν την Τρελή που έβαλες στόχο να κάνεις Δική σου.

Στην πορεία οι σειρήνες σε τράβηξαν στο μέρος τους. Τον  στρατό σου τον κράτησες καλογυμνασμένο στο πεδίο των επιχειρηματικών πιθανοτήτων, που ξέρεις να τις χειρίζεσαι υπέρ σου, χωρίς αποκλίσεις εκπλήξεων. Ρευστοποιείς όλα τα ποσά της Ενέργειά σου σε νομίσματα αντοχής στο πεδίο του κέρδους. Συντηρείς και θρέφεις τις διασυνδέσεις σου με περισσή αφοσίωση, γιατί νιώθεις πως έτσι δικαιώνεται ο Άντρας. Μοιράζεσαι σε προσοδοφόρα σενάρια γόνιμης επιχειρηματικότητας. Ροκανίζεις τον χρόνο και τον Εαυτό σου με ηδονική απόλαυση στο Κυνήγι της Αγοράς και για να επιτύχεις κορύφωση, άνοιξες το πίσω δωμάτιο του μυαλού σου και φυλάκισες την Τρέλα που σού γέννησε ο Έρωτας. Την Τρέλα την φυλάκισες, την δάμασες, την έκανες του χεριού σου. Ελεγχόμενη.  Τον Έρωτας όμως?...

Ο Έρωτας σε παρακολουθεί, σε παραμονεύει, κάθεται μόνιμα τρία  μέτρα πιο μακριά από το γραφείο σου, καθώς υπογράφεις συμφωνίες, σημειώνεις παραγγελίες, διαγράφεις χρέη, θεμελιώνεις την αυτοκρατορία σου πάνω στις γεμάτες σελίδες των τραπεζικών βιβλιαρίων. Μόνος σου στις ώρες ηρεμίας ζυγίζεις την επιτυχή πορεία των πραγμάτων. Ενθρονίζεσαι στον υπέρτατο Έλεγχο της περιοχής που σε ενδιαφέρει και απολαμβάνεις το εκτόπισμά σου.

 Ο Έρωτας όμως κάθεται μόνιμα τρία μέτρα από το γραφείο σου, από Σένα, από το σημείο αναφοράς σου και Σε παρακολουθεί. Περιμένει την κατάλληλη στιγμή και τη σειρά του - παράξενο! γιατί ο Έρωτας ποτέ δεν μπαίνει στη σειρά, πάντα μπουκάρει απρόσκλητος αναστατώνοντας το σύμπαν, γκρεμίζοντας τα πάντα και ξαναχτίζοντας από την αρχή.

Είναι που επιμένει να κυριαρχήσει στον Κόσμο σου και παίζει με τους κανόνες σου. Οπότε, περιμένει καρτερικά να ολοκληρώσεις με τους κυρίους και τις κυρίες που διαπραγματεύονται μαζί σου, και μετά, την ώρα που θα καταλαγιάσει αυτή η σκόνη του γήινα κερδοφόρου πάρε-δώσε, θα εμφανιστεί μπροστά σου, όχι σαν άγγελος με βέλη - ξεπερασμένη μορφή!- μα σαν Γυναίκα με μακριά μαύρα μαλλιά, σκούρα μάτια, που δεν διαπραγματεύονται, που σε κοιτάζουν με βαθιά εστίαση ως το πίσω μέρος του μυαλού σου, στα κλειστά σου δωμάτια, όπου φυλάκισες την Τρέλα του Έρωτα. Από τις χαραμάδες θα ακούγονται οι κλειδωμένες φωνές και θα σου θυμίσουν όσα υποσχέθηκες:
 "Ο άνθρωπος που θα σε κάνει να ξεχάσεις τα παρελθόν σου είναι το μέλλον σου"

Η πιο Ισχυρή Τράπεζα είναι εκείνη των Υποσχέσεων Ζωής. Βάζεις υποθήκη τον Εαυτό σου, παίρνεις δάνεια και οφείλεις Εκπληρώσεις, αλλιώς γίνεται κατάσχεση. Κατάσχεση του Εαυτού σου. Ξεκλειδώνονται όλες οι κλειστές σου πόρτες όπου αιχμαλωτίζεις όσα  δεν θέλεις να νοθεύσουν το μυαλό σου, το αίμα σου, να διεκδικήσουν την ενέργειά σου, να σού καταχραστούν το χρόνο σου.. και τότε, σαν καταδίκη, ό,τι ήθελες να αποφύγεις συμβαίνει σε πολλαπλάσιο του εαυτού του.

Όση εμμονή κι αν έχεις με τον έλεγχο, 
ο Έρωτας δεν ελέγχεται. 
Ανεξέλεγκτος πάντα έρχεται 
και με πείνα σαρκοφάγου 
διεκδικεί όσα του έταξες 
με όλες τις προεκτάσεις των υπονοούμενων συνειρμών..

Υπάρχουν δύο μόνο επιλογές:

ή αφήνεσαι και γίνεται Κατάθεση του Εαυτού σου εις το όνομα του Έρωτα
ή αντιστέκεσαι και γίνεται Κατάσχεση του Εαυτού σου εις το όνομα των Ανεκπλήρωτων Υποσχέσεων.

Στην πρώτη περίπτωση απολαμβάνεις την ΚαταΔίκη σου
στην δεύτερη υποφέρεις από εσωΚαταΔίωξη.


Διάλεξε. 



------------------------------------------------------

Don't Do it ...by Charles Bukowski

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Για κάθετι που ναι να γίνει.

(υπήρχαν κι άλλες προσεγγίσεις,μα αυτή με άγγιξε περισσότερο, χωρίς να προωθώ την διαφήμιση για κατανάλωση του αλκοόλ.

Μέθη εξάλλου είναι η ίδια η Ζωή.)

Περί διαπραγματεύσεως η διαπίστωση

Όταν κάθεσαι στο τραπέζι με το θηρίο,
το μόνο που μπορείς να διαπραγματευτείς είναι με ποιον τρόπο
τελικά
θα σε φάει..

Προϋπόθεση

Συμβαίνει μονάχα όταν δεν γίνεται αλλιώς.

Μίλτος Σαχτούρης

Μα-χέρια

Φύτεψα στην παλάμη μου
τα ροζ τριαντάφυλλα.

Βρήκε φλέβα το αγκάθι
και παλμό η τρυφερότητα.

Μόλις γίνουν κόκκινα
απ την αιμορραγία
θα τα επιστρέψω στον κήπο
κι Εμένα εκεί όπου ανήκω:
στα χέρια σου
που κόβουν..

Απρόσκλητος επισκέπτης

Τρυπώνω
στο πιο αθέατο δωμάτιο του μυαλού σου
και ανακατεύω
τις τακτοποιημένες επιθυμίες σου
την ώρα που στο σαλόνι σου
φιλοξενείς τον περίγυρο της ζωής σου...

Είναι τρελοί οι χορευτές..

Είναι ο χορός της βροχής
που λικνίζεσαι πλήρης και υγρός
στο ρυθμό της ευτυχίας
και το αίμα σου ρέει πιο γρήγορα
στις φλέβες,
όπως το ποτάμι που βιάζεται
να πέσει στη θάλασσα.

Είναι κι ο χορός της μοναξιάς
που φιλοξενεί άγριο βήμα
σε μια έρημο σιωπής κι απουσίας
με το αίμα να αυξάνει το ιξώδες του
και το ποτάμι να σέρνει τον εαυτό του
διασχίζοντας μετά βίας την νύχτα
για να φτάσει κουρασμένο
το πρωί στην ακτή ενός ακόμη θανάτου...

Είναι τρελοί οι χορευτές.
Δες τους πώς ακόμη και νεκροί
χορεύουν πάνω στη φωτιά
που τους κάνει στάχτη.

Βροχοποιός

Φορούσα τα ψηλά παπούτσια

όπως το είπες

για να επιπλέω σαν τον Χριστό

στις λίμνες που άνοιγε η βροχή

στους δρόμους της πόλης..

Δεν γλίτωσα τον πνιγμό.

Όταν βρέθηκα μόνη μαζί σου

βυθιζόμουν

όλο και περισσότερο

στις λίμνες που άνοιγαν τα χέρια σου

στο σώμα μου

και Σ έπαιρνα κι Εσένα μαζί μου
στον πνιγμό

χωρίς ποτέ να μου αρνηθείς

έναν θάνατο
ακόμη...

Tender and Strong

Dedicated to My Man:
Mr FireSea

Η κατάρα του Share

Περπατώ στον δρόμο. Μπροστά μου ένα σκυλί κυνηγά μία γάτα. Η γάτα κρύβεται στην μηχανή ενός αυτοκινήτου. Ο σκύλος γρατζουνάει τα μεταλλικά του φτερά θέλοντας να γραπώσει την γάτα. Μην ενθουσιάζεσαι! Δεν είναι είδηση. Κάθε μέρα σκύλοι κυνηγάνε γάτες. Γάτες τρυπώνουν στις μηχανές των αυτοκινήτων. Οι σκύλοι αφηνιάζουν..μετά ηρεμούν.
Ένας καταγράφει σε video το στιγμιότυπο. Πατάει Share στα μέσα  κοινωνικής δικτύωσης κι Εθισμού.

Συνεχίζω το δρόμο μου. Δύο παιδιά πετάνε πέτρες σε ένα αδέσποτο. Ένα τρίτο καταγράφει το "κατόρθωμα της ντροπής". Πατάει Share. Το μοιράζεται με το κανιβαλιστικά άρρωστο ακίνητο βιδωμένο μπροστά στην οθόνη κοινό του. Εδώ παρεμβαίνω. Συμβουλευτικά και μ έναν αυθόρμητο τόνο επίπληξης. Μπαίνω άθελά μου στο πλάνο του ερασιτέχνη κάμεραμαν. Γίνομαι upload στα media. Περίγελος ενός κόσμου χωρίς πόδια που διψά για νέα κι ακόμη πιο νέα πληροφόρηση για να χλεβάσει ή να θαυμάσει μ ένα επαναλαμβανόμενο Share το Μέγα Τίποτα.
Και οι στροφές του μυαλού καίνε τους νευρώνες πάνω στα χιλιόμετρα μιας Σύνδεσης με το ψηφιακό υπερπέραν, όπου η μανία του τρίπτυχου Βλέπω-Δείχνω-Φαίνομαι γίνεται το σάβανο της καθημερινότητας θάβοντας την ουσία των πραγμάτων με επικήδειο ψαλμό την κατάρα του Μοιράζομαι,  που ρε γαμώτο με τόσο Υψηλά Ιδανικά το χρησιμοποίησε το αίσθημα της Αληθινής Αλληλεγγύης.


Μην ξεχάσεις να κάνεις Share στο...κείμενο!
Αλλιώς θα το φάει η ορφάνεια της μοναξιάς των μηδενικών αναγνώσεων.

Όπως τρώει και τους μικρούς, ασήμαντους,  ανώνυμους ανθρωπάκους..

Στο Αιώνιο...

Στο περιτύλιγμα της σκοτεινής κατάθλιψης της Μεγάλης Παρασκευής μία Αιωνιότητα εκρηγνύεται υμνώντας τον πιο βαθύ κι ακατάληπτο Έρωτα στο χρόνο. Αυτόν τον Έρωτα που γεννήθηκε με πόνο και πονά όταν τραυματίζεται ο ένας από τους δύο από τις σφαίρες του ακύρηχτου πολέμου της Ανθρωπότητας.

Όσους θανάτους κι αν προφητεύσει ή πιστοποιήσει η Ιστορία, αυτός ο Άντρας θα ανασταίνεται Αιώνια, γιατί όλη η Δύναμη της Γυναικείας Φύσης είναι ταγμένη στο όνομά του. Όλη η Ύλη, Θηλυκότητας Μητρότητα, είναι γεμάτη χέρια.. που αγκαλιάζουν την πληγή.. είναι θεραπεία, που γιατρεύει το θάνατο. Όλη η Ενέργεια, Θηλυκότητας Δύναμη, είναι γεμάτη συμπυκνώσεις και θαυματοποιεί το Σκοπό της Ζωής..

Αυτό το σώμα του, το Ένα με το Δικό της, κι αυτός ο παλμός Ζωής που ξεπηδά ζωντανός κάτω από στοίβες πολέμου, κάτω από παγωμένες στιγμές ήττας, δεν παραδίνονται στο θάνατο. Αυτός ο Άντρας, ο περιτυλιγμένος με τη φωτεινή αύρα της Γυναίκας, ο βαφτισμένος στην Ευχή της, αυτός ο Άντρας θα νικά πάντα τον θνητό εαυτό του και θα θεοποιεί την Αφοσίωση στο Αδύνατο, γιατί αναγνωρίζει μέσα του τη Φωνή της Γυναίκας που δεν σταματά να τον οδηγεί πιο πέρα από τα ορατά, πιο πέρα από τις μετριότητες των φθαρτών, πιο πέρα από το θάνατο. 

Αυτός ο Άντρας θα δικαιώνει τις πληγές του, όποιο μονοπάτι θυσίας κι αν επιλέξει, γιατί ακολουθεί τον Μίτο τη Γυναίκας, τον αόρατο ομφάλιο λώρο, που αιώνια συνδέει τη Ζωή με τη Ζωή...

Αυτός ο Έρωτας κινεί Σύμπαντα Θαυμάτων, Αγάπης κι Αφοσίωσης

Μάνα και Γιός

Μάνα μου, Μάνα - Νίκος Γκάτσος, Χρύσανθος

Για να γνωρίσεις μία Γυναίκα, αρκεί να γνωρίσεις το Γιό της...

Αυτός την Δικαιώνει. Aυτός φορά το πιο Αληθινό της Πρόσωπο...

Για να χαρακτηρίσεις μία ολόκληρη Ανθρωπότητα, 

αρκεί να γνωρίσεις τους Γιους της,

μέσα από τα Έργα τους...

Έργα Δημιουργίας ή Καταστροφής;

~~~

Αφιερωμένο σε ό,τι Αιώνιο, 
που γεννιέται και έχει τη Δύναμη να μην υποκλίνεται στο θάνατο..

Λεπτομέρειες

Είναι κάποιες λεπτομέρειες
που δεν είναι λεπτομέρειες.
Είναι οι στιγμές παρουσίας.
Είναι οι στιγμές απουσίας.
Είναι αυτές οι λεπτομέρειες,
αυτές οι στιγμές
που την ανάγκη την κάνουν
θάνατο ή ζωή.

Όταν αγαπάς..

Οι καβγάδες είναι κίνητρα ερωτικού μονιάσματος.

Ο εγωισμός εκρηγνύεται υποτονικά γιατί όλη σου την Ενέργεια την καταναλώνουν οι Εκρήξεις του Έρωτα.

Οι παράλογες σκέψεις σου ενθαρρύνουν την Τρέλα του Μαζί και δυναμώνουν την Λαχτάρα.

Οι λέξεις και οι σιωπές συμμαχούν με τον Έρωτα.

Ο κόσμος ομορφαίνει μόνο όταν τον κοιτάτε Μαζί από τις συντεταγμένες της αγκαλιάς.

Η αγκαλιά δεν ορίζεται μόνο όταν το σώμα του Ενός τυλίγεται από το σώμα του Άλλου, αλλά κυρίως όταν οι Σκέψεις χάνονται η μία μέσα στην άλλη.

Όταν αγαπάς μισείς κι απομονώνεις το κομμάτι του εαυτού σου που σου ψιθυρίζει ανασφάλειες και προοικονομεί χωρισμό.

Όταν αγαπάς
επιμένεις επιμένεις επιμένεις επιμένεις επιμένεις επιμένεις επιμένεις στο Μαζί
γιατί αλλιώς
χάνει το νόημά της η Ζωή σου
κι ο εαυτός σου γίνεται ξένος μέσα σου,
αφού το μυαλό και το σωμα σου επιμένουν να ανήκουν εκεί όπου αγαπήθηκαν κι αγαπιούνται μέχρι θανάτου.

~~~~~~~~~~~~~~

Ακόμη κι όταν φεύγεις και μ αφήνεις
ποτέ δεν είμαι μόνη μου...
Μόνος σου με χωρίζεις.
Εγώ εξακολουθώ να έχω μαζί μου το Σώμα και την Σκέψη σου,
τον Αληθινό Εαυτό σου...

Το χρωστάς στον Εαυτό σου...

Έχω ένα ημερολογιακό κομπολόι μέσα στα χέρια μου. Δεν παίζω εγώ μαζί του. Εκείνο με παίζει. Μετρά πάνω μου τις στιγμές που φεύγουν. Φεύγω και εγώ, χάνομαι, πεθαίνω μέρα με τη μέρα. Κάθε πρωί έχω ένα υπόλοιπο ζωής να ζήσω, που δεν ξέρω αν αρκεί να με φτάσει ως το σούρουπο. Μπαίνω στην αλάνα και τρέχω, παίζω με τον εαυτό μου, στοιχηματίζω πάνω μου, αλλάζω τη ροή των πραγμάτων, εξελίσσομαι, ανταποκρίνομαι στη ζωή όσο φωνάζει τ όνομά μου. Μελετώ τα δεδομένα, χρησιμοποιώ τα υλικά μου, σχεδιάζω προοπτικές βελτίωσης κι ευτυχίας, σκαρώνω σενάρια αυτοκριτικής και πάντα το βλέμμα μου το έχω πιο πάνω από το Αδύνατο.
Δεν υπάρχει Αδύνατο...δεν.

Με επίγνωση της φθοράς, σκοτώνω μόνη μου τα σάπια κομμάτια μου και σαν τα πτερύγια του καρχαρία αφήνω ν' αναπτυχθούν στη θέση τους νέα, υγιή. Πίλινγκ Εαυτού. Δεν με νοιάζει η φυσική κατάσταση του σώματος -αν και η αυστηρή αυτοκριτική μου την αξιολογεί αρίστη! Με ενδιαφέρει το εντός. Εκείνο το αόρατο κορμί Εαυτού που συνθέτει το Εγώ.

Νοιάζομαι για το Εγώ στο βαθμό που ταυτίζεται με το Είναι. Δεν το αντέχω υπερΕγώ μιας υπεροψίας. Αν νιώσω τέτοια υπερτροφία χώνω το χέρι μου ως τα σωθικά μου, το ξεριζώνω και το δίνω τροφή στους εφιάλτες μου. Ας γιγαντωθούν. Ας με φάνε. Θα έχω ευκαιρία αναγέννησης με ένα Εγώ που θα μπορεί να σταθεί ταπεινό μπρος στο Πάνθεον του Τίποτε. Θα έχω την ευκαιρία να απαλύνω τις γωνίες μου και να μην μαχαιρώνω την Ευγένεια και το Σεβασμό του Άλλου, όταν διακρίνω πως διακατέχονται από Ανοχή κι Αντοχή. Θα ακονίσω την Δύναμη της Ψυχής και του Νου περισσότερο από τη σωματική δύναμη αυτού του φθαρτού κορμιού κι έτσι θα καταθέσω στα πόδια της Ζωής έναν σπόρο πιο γόνιμο.

Με καίει αυτό.

Τι κατέχεις;
Πώς το αξιοποιείς;
Τί σκοπεύεις να παραδώσεις στα χέρια της Ζωής;

Μην με ανακρίνεις. Αυτοανακρίνομαι κάθε μέρα. Το χρωστάω στον εαυτό μου. Δεν περιμένω καμία απόχρωση του γκρι για να μαστιγωθώ μπροστά στις Ερινύες μου.
Οι ενοχές μου στιβάζονται στη σειρά όταν με ρωτώ κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ:

-Έκανες όλα όσα μπορούσες;
-Έδωσες τον καλύτερο εαυτό σου μέσα στη μέρα;
-Ενίσχυσες τη Θετική Ενέργεια του κόσμου ή ήσουν ένας ακόμη μίζερος ανθρωπάκος που επιβράδυνε την Ευτυχία;
-Άπλωσες χέρια βοήθειας ή ασχολήθηκες μόνο με τον ασήμαντο εαυτό σου;
-Είπες αλήθειες ή ξεχείλισες την ψυχή σου με αναλήθειες και ψέματα μετατρέποντας σε βούρκο το μυαλό;
-Αν κοιταχτείς στον καθρέφτη πριν κοιμηθείς θα δώσεις ένα φιλί στον εαυτό σου ή θα σπάσεις το γυαλί για να αυτοκτονήσουν μέσα σου οι θλίψεις, οι αδυναμίες, οι παραιτήσεις;
-Αν έχεις την ευκαιρία να ζήσεις κι αύριο, θα πράξεις τα ίδια ή θα επέλεγες κάτι ν' αλλάξεις;

Αν θέλεις κάτι να βελτιώσεις κάντο σήμερα.
Το αύριο είναι συνώνυμο με το αργά.
Σήμερα.. για να μπορείς το βράδυ πριν κοιμηθείς να δώσεις ένα Φιλί στον εαυτό σου, σ' αυτόν τον τεράστιο καθρέφτη της Συνείδησης, όπου αντικατοπτρίζεται όλη η Αλήθεια μας...

Το χρωστάς στον Εαυτό σου που σε τράβηξε απ' την ανυπαρξία και σ' έφερε σ' αυτή τη Ζωή...

Δεν τρώω... δεν μασάω... δεν....

Τα τηλεοπτικά δρώμενα παραμόνευαν από το 2009 την οικονομική  κρίση,
που φέρνει πείνα,
που υπογράφει εξαναγκαστική νηστεία,
που καταδικάζει σε υποσιτισμό το 1,5 εκατομμύριο ανέργων, συν όλους όσους ημιαπασχολούνται,
καθώς και τα παιδιά τους,
που τους καθηλώνει μπροστά στο χαζοκούτι,
να χουν κάτι να γουργουρίζει στο μυαλό τους, σαν φαγητό που σιγοψήνεται μα δεν λέει να σερβιριστεί..
 
Είχαν έτοιμα όλα τα υλικά
μετέτρεψαν μέρη των στούντιοS σε κουζίνες
προσέλαβαν σεφS υψηλής μαγειρικής τέχνης και άρχισαν να σερβίρουν τηλεοπτικές σπεσιαλιτέ
ταΐζοντας το μάτι του κάθε πεινασμένου..

6 χρονάκια μετά το τραπέζι της τηλεοπτικής - εξ αποστάσεως - αλληλεγγύης καλά κρατεί..

Γαντάκια στα χέρια, χαμόγελο στο μουτράκι που ευτυχεί μαγειρεύοντας, παχάκια στη μέση από τα πιάτα που αυτοκαταναλώνει ο σεφ επαινώντας την μαεστρία του και τόσες ώρες γεμάτες από προετοιμασίες πιάτων που ο μέσος Έλληνας αδυνατεί να δει ποτέ στο τραπέζι του..

Θα μου πεις βιάζομαι να μιλήσω...
Τώρα με την Νέα Κυβέρνηση θα μπορώ να αγοράσω όλα τα εκλεπτυσμένα υλικά που προτείνουν οι σεφS των μίντια... Θα πάψω να τρώω στην μαμά μου για οικονομία.. Θα μπορώ να καλέσω στο σπίτι μου την σπιτονοικοκυρά μου για να την καλοπιάσω μην μου αυξήσει το ενοίκιο, την Διευθύντρια για να πάρω την προαγωγή και την αύξηση που χρόνια δικαιούμαι, αλλά μπήκε στην κατάψυξη τόσα χρόνια..

Ίσως μου φύγει κι αυτή η οργή μου (το χειρότερο υλικό (!), - αν θέλεις να αποτύχει μία μαγειρική απόπειρα ρίξε μπόλικη δόση! ) για όσα στερήθηκα 6 χρόνια τώρα... που για χάρη της με πείσμα επιμένω σε απεργία πείνας από όλα όσα προωθούν με ενθουσιασμό οι μάνατζερS του Υπερκαταναλωτισμού, που χτυπούν στο ψαχνό του Εγκεφάλου μας, είτε υπάρχει κρίση, είτε όχι...

Δεν είμαι οπαδός του "λιτού βίου" που συζητιέται τελευταία,
απλά τρώω σπίτι μου...
μαγειρεύω πλούσια αυτοσχέδια εδέσματα με ό,τι έχω....
τρώω τον Άνθρωπό μου....
και αρνούμαι να δοκιμάσω ό,τι σερβίρουν στο λαό οι μεγάλοι ΣεφS.... Πολιτικοί και μη (!)..

Αν ποντάρετε σε μένα, ως πελάτη στο εστιατόριό σας η "Ελλάς", Φαλιρίσατε...
Εγώ δεν τρώω..... δεν μασάω..... δεν...

Κι όταν υπνοβατεί το σώμα
ζητιάνος της βιολογικής του πείνας
με τα χέρια μου για chopsticks
χορταίνω με λεπτομέρειες ευτυχίας
πανάκριβα gourme Ζωής
που οι διορισμένοι επαγγελματίες σεφS
δεν διδάχτηκαν πώς να μαγειρεύουν...

Αυτό το πρωί, εγένετο Φως.

Κάποτε η ζωή μιμούνταν τα παραμύθια και οι πριγκίπισσες ήταν κλεισμένες στα κάστρα, σκάβοντας εκλεπτισμένα το τσιμέντο και ζηλεύοντας την ελευθερία των φτωχών κοριτσιών. Τώρα τα παραμύθια εμπνέονται από τη ζωή κι ο καιρός αγριεύει. Οι ζητιάνες είναι κλεισμένες στα αδιέξοδα του κόσμου και ζηλεύουν τις ευτυχίες. Δαγκώνουν με τα δόντια του φόβου τον καρπό της λήθης. Μα κανείς δεν ξεχνά.Το μυαλό κλείνει πόρτες υποσυνείδητων υπενθυμήσεων, μα από τις χαραμάδες επιστρέφουν οι ρύποι των βιασμών. Το κορμί ακρωτηριάζει τα μέλη που μολύνθηκαν, μα ο πόνος στα άκρα επιστρέφει σαν κακιά συνήθεια κάθε που βρέχει, το σύννεφο ή τα μάτια. Τα κορίτσια ντυμένα φτώχεια κι ασχήμια χορεύουν πάνω σε αυτοσχέδια τραγούδια, οδηγώντας τις πατούσες τους στα κάρβουνα μιας υπαίθριας φωτιάς, που αντί να ζεστάνει το κρύο, απανθρακώνει την αγκαλιά που περιμένει ανθρώπινη ζεστασιά.

Οι σελίδες ανεμίζουν σαν κουρτίνες σε ανοιχτό παράθυρο που μπάζει βροχή. Τα παραμύθια συνεχίζονται. Οι εφιάλτες επίσης. Τα κορίτσια κοιμούνται. Ονειρεύονται προφητικά το αύριο που τους ξημερώνει. Και μέσα στο νιοστό όνειρο, εκεί που το  μυθιστόρημα κοντεύει να κερδίσει το Νόμπελ του Εαυτού του, μία ανάστατη Πραγματικότητα παρεισδύει στο όνειρο της κάθε Ωραίας Κοιμωμένης και την ντύνει θηριώδη μούσα μιας επερχόμενης επανάστασης, ξυπνώντας την άγρια μες στα χαράματα μιας Οργής, και είναι πλέον έτοιμη να καταβροχθίσει τον τεχνητό ήλιο που πληρώνουνε οι χορηγοί της ζωής, για να υπνωτίζει τους συγγραφείς του νέου κόσμου και τους ανθρώπους της νέας γενιάς.

Αυτό το πρωί, εγένετο Φως.

Του ύπνου η Δοκιμασία.

Όταν κοιμάσαι μόνος
ψάξε να δεις αν μπορείς να γνωρίσεις
και ν' αγαπήσεις τον εαυτό σου.

Αν δεν μπορείς,
κανείς δεν μπορεί να σ' αγαπήσει.

Αν μπορείς,
τότε ήδη σ' αγαπάει ολόκληρο το Σύμπαν.

Άφεση αμαρτιών

Μόνο ο Έρωτας εξαγνίζει τις αμαρτίες
που έχεις διαπράξει εναντίον του Εαυτού σου,
χωρίς να χρειαστεί να τις εξομολογηθείς...
Στο βάφτισμα του Φιλιού
χρίζεσαι αθώος
όπως το Παιδί
που αυτόκλητα έχει το Θεό μέσα του.