Ριψοκίνδυνο πάντα το κύμα...

…της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς…

Ν. Καββαδίας

happiness

happiness
Η ευτυχία είναι ίσως το τελευταίο πράγμα που σου συγχωρούν οι άλλοι...

5.9.15

Μυστηριώδης εξαφάνιση. Όχι SOS, μόνο σσσσστττττ..



Θα το κρατήσουμε μεταξύ μας.Ψιθυριστά θα το γράψω:

Υπάρχει ένα μέρος μαγικό,ανάμεσα σε Λογική και Φαντασία όπου για να περάσεις την Πύλη Εισόδου μία ευαίσθητη αχτίδα φεγγαρόφωτου σκανάρει την παλάμη σου απαριθμώντας τις ρυτίδες σου και αν κριθείς επαρκής περνάς απ τα Σύνορα εκτελωνίζοντας την περιουσία του Εαυτού σου.

Εκεί,σαν το παραμύθι του Τριβιζά "Γιαγιάδες με τα γιογιό", το κορμί σου χάνει το ασήκωτο βάρος των γηρατιών και αφήνεσαι να παίξεις σαν Παιδί. Ξεχνάς τις απαγορεύσεις που επιβάλλουν οι υπερηλικιωμένες ασθένειες που ο χρόνος έχει καταθέσει στον λογαριασμό σου και τρως ό,τι λαχτάρησες.

Ζωγραφίζεις.Ξαναμαθαίνεις το αλφάβητο (σωστά αυτή τη φορά):
Συναισθηματικά φωνήεντα κραυγής και ψιθύρου, σύμφωνα λογικής σε φθόγγους που συλλαβίζονται τραγουδιστά από το στόμα της καρδιάς.

Εκεί χρόνος δεν υπάρχει. Μόνο αιώνια στιγμή ευτυχίας. Σαν μία διώγυρα λήθης που διαγράφει τα στερεότυπα της εγκλωβισμένης καθημερινότητας και δομεί από την αρχή μία συνείδηση υπέρ της Ευτυχίας.

Εκεί λοιπόν έχουν δώσει Ραντεβού Όλοι οι Ηλικιωμένοι που εξαφανίζονται κάθε μέρα.

Εκεί δεν μπορεί να τους βρει κανείς.
Μόνο ο πραγματικός Εαυτός τους που ήταν αγνοούμενος τόσα χρόνια μακριά από την ζούγκλα της άγριας φρενίτιδας που ονομάζεται: Σύγχρονος Κόσμος.

Οι Ηλικιωμένοι σπάνε τις αλυσίδες και το σκάνε από την φυλακή στην οποία εμείς εκτίουμε την ποινή μας πληρώνοντας με τυφλοί υποταγή στους θεσμούς και στους θεούς του παραλόγου.




Δεν υπάρχουν σχόλια: