Ριψοκίνδυνο πάντα το κύμα...

…της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς…

Ν. Καββαδίας

happiness

happiness
Η ευτυχία είναι ίσως το τελευταίο πράγμα που σου συγχωρούν οι άλλοι...

23.11.14

Ο κανόνας των εσωρούχων....



Η Κίκο και το Χέρι

-Μπορώ να σου αγγίξω τα μαλλιά; είπε το Χέρι
-Και βέβαια μπορείς! απάντησε η Κίκο
-Μπορώ να αγγίξω την μύτη σου; ρώτησε το Χέρι
-Και βέβαια μπορείς! απάντησε η Κίκο
-Μπορώ να αγγίξω το χεράκι σου; ρώτησε το Χέρι
-Και βέβαια μπορείς! απάντησε η Κίκο
-Τώρα μπορώ να αγγίξω το βρακάκι σου; ρώτησε το Χέρι
-ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ! ΟΧΙ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ! φωνάζει δυνατά η Κίκο

"Μπράβο Κίκο!" λέει το Χέρι.
"ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να αγγίξει το βρακάκι σου! 
Αυτός είναι ο κανόνας των εσωρούχων
κι αν ποτέ συμβεί αυτό,
να το πεις αμέσως σε κάποιο μεγάλο
και να ΜΗΝ το κρατήσεις μυστικό!"

Ένα στα Πέντε παιδιά πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης.
Προσπαθώ να μετρήσω στα κομμένα μου δάχτυλα πόσες μάνες κλείσανε το στόμα τους, όταν έμαθαν πως ο πατέρας ή ο θείος, ή ο παππούς παρενόχλησε σεξουαλικά το παιδί τους....

Το Έγκλημα προς τον Αδύναμο, που εδώ είναι το παιδί, θέλει ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ για να ΜΗΝ ξανασυμβεί ΠΟΤΕ..... ΠΟΤΕ.......... ΠΟΤΕ...... ΠΟΤΕ.............Ποτέ._

Διάβασε κι Ενημερώσου ΕΔΩ και μετά ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ το ΠΑΙΔΙ:

Ο Κανόνας των Εσωρούχων - Τα Δικαιώματα του Παιδιού

------------------------------------------------------------

Υ.Γ.Να ξαναγεννηθώ πιτσιρίκι και να ΔΙΑΛΕΞΩ την ΜΗΤΕΡΑ μου, σκέφτηκε ο Ενήλικας με το ανίατο παιδικό του τραύμα:
{ΟΛΑ στη Ζωή είναι ΜΑΧΕΣ....}

Nathalie Cardone Comandante Che Guevara Hasta Siempre



8 σχόλια:

Mia Petra είπε...

Το θέμα είναι σοκαριστικό και έχει πολλές παραμέτρους όπως και πολλά (κρυμμένα) θύματα... Και θύματα (τα παιδιά) και ένοχους (τους ενήλικες που σιωπούν εγκληματικά...), δυστυχώς... Την καλημέρα μου :)

Unknown είπε...

Ο Μεγάλος Νομοθέτης, ο Θεός, ο παράδεισος και η κόλαση βρίσκονται μέσα στο μυαλό του ανθρώπου.
Αν εκεί η χαλαρή συνείδηση επιτρέψει να συντελεστεί το έγκλημα, τότε δεν υπάρχει τιμωρία να κάνει ανάκληση του συμβάντος...
Χρωστάμε στο παιδί τις ευθύνες που δε λάβαμε ποτέ μας...

airis είπε...

Πολύ δυνατό το παραμυθάκι ...εύχομαι να μην υπάρξουν άλλα θύματα!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα :)

Ανώνυμος είπε...

Αντί να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο δράστης, ώστε ο επόμενος που θα το σκεφτεί να μην το πράξει με τόση ευκολία, μαθαίνουμε παραμύθια στο παιδί για να προστατευτεί μόνο του?????
Δυσανάλογο το φορτίο...

Unknown είπε...

airis, παρόλο που εγώ το ανάρτησα, όσον αφορά τα παραμυθάκια τάσσομαι υπέρ του Μανόλη Αναγνωστάκη:


Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί
Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο

Μα στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια

Τώρα, τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ
Λέω το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι,
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω
Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας.

Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.

Μ. Αναγνωστάκης, Τα ποιήματα, Πλειάς

Unknown είπε...

Ανώνυμε, Σ Υ Μ Φ Ω Ν Ω, μα η κοινωνία είναι έτσι δομημένη που να διαιωνίζει την τρομοκρατία, παρά να την πατάσσει με Παιδεία βασισμένη στο Σεβασμό και στις Υψηλές Αξίες Ζωής.
Ούτε ο παραδειγματισμός θα λειτουργούσε σ' αυτό το από παντού σάπιο σύστημα...

Μόνο η μάνα μπορεί να σώσει το παιδί της.
Σ' αυτήν επενδύω όλο το κεφάλαιο της Πίστης μου.

airis είπε...

Mrs Sea Fire
Καθώς έχω υπάρξει παιδαγωγός επίτρεψε μου να έχω μία διαμορφωμένη άποψη για το παιδί, τα παραμύθια και την αλήθεια.
Έχω εκφράσει και στο μπλογκ μου στο παρελθόν την άποψη μου για τα παραμύθια. Τίθεμαι ενάντια στα παραμύθια που τελειώνουν με το "και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα" και συμφωνώ απόλυτα ότι στο παιδί πρέπει να λέμε πάντα την αλήθεια!

Το συγκεκριμένο παραμύθι που ακριβώς λέει ψέματα;
Είναι γραμμένο σε μια γλώσσα για παιδιά που ακόμα δεν μπορούν να κατανοήσουν έννοιες και καταστάσεις!

Κάθε ηλικία θέλει την προσέγγιση της.
Τα πολύ μικρά παιδιά μπορούν να διδαχτούν μέσα από παραβολικές ιστορίες και να καταλάβουν αυτό που δεν γίνεται με διαφορετικό τρόπο!

Δεν θα πεις αυτό το παραμύθι με την Κίκο σε ένα 10χρονο!
Όπως δεν θα μιλήσεις σε ένα 4χρονο για θέματα που αδυνατεί να κατανοήσει!

Ως εκεί! :)))
Το ποίημα του Αναγνωστάκη δυνατό.
Μπορείς πάντα να λες την αλήθεια και να διαβάζεις παραμύθια στο (πολύ ) μικρό σου παιδί.
Το θέμα είναι τι του διδάσκεις εσύ με τη συμπεριφορά σου :)))

Την καλησπέρα μου ! ♥

Unknown είπε...

airis, μία φορά παιδαγωγός σημαίνει για πάντα παιδαγωγός... :)
Σ αυτόν τον κύκλο ανήκω κι εγώ. Θα συμφωνήσω πως το κάθε παιδί το προσεγγίζουμε με τρόπο κατάλληλο και προσαρμοσμένο στην ηλικία του, μα η διαδικασία διαπαιδαγώγησης οφείλει με τον καιρό να εξαλείφει τα παραμύθια και τις αλληγορίες τους και να λέει τη σκάφη σκάφη και το λύκο λύκο...

Στις φιλολογικές αναλύσεις οι "ειδικοί" ακόμη μάχονται να προσεγγίσουν τί πρεσβεύει ο κακός λύκος της κοκκινοσκουφίτσας... Πώς ένα παιδί θα συλλάβει την τόσο καλυμμένη διδαχή για την σεξουαλική κακοποίηση?...

Ακόμη και τα παραμύθια που θα επιλέξουμε να πούμε πρέπει να είναι κατά πλήρη αντιστοιχία και αναλογία με τα γεγονότα της ζωής, ΄ωστε οι αλληγορίες τους εύκολα να ξεκλειδώνονται από την παιδική νοημοσύνη.

Συμπορεύομαι με το παραμυθάκι με την Κίκο γιατί μιλά ξεκάθαρα. Λέει το άγγιγμα άγγιγμα και την ευαίσθητη περιοχή την ονομάζει ευθέως μαθαίνοντας στο παιδί να την υπερασπίζεται...

Τα άλλα παραμύθια φοβάμαι..... τα παραμύθια των συγκαλύψεων που πολλοί ενήλικες συνηθίζουν να λένε για να κρύψουν ένα έγκλημα που έγινε ή πρόκειται να συντελεστεί...

:)