Ριψοκίνδυνο πάντα το κύμα...

…της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς…

Ν. Καββαδίας

happiness

happiness
Η ευτυχία είναι ίσως το τελευταίο πράγμα που σου συγχωρούν οι άλλοι...

27.11.14

Απεργία μιας Ημέρας?.....



Στο παρόν σκηνικό μοιάζει σαν:
Ενός δευτερολέπτου παιδικό κλάμα - ΟΥΤΕ που συγκινεί τη μαμά....
Ενός δευτερολέπτου σιγή για τους νεκρούς, και  μετά πάλι να μπαίνουμε στην παραδομένη μάχη μας για να θρηνήσουμε κι άλλους νεκρούς και να πέσουμε άνανδροι ήρωες μηδενικού βεληνεκούς στο μέτωπο των Ισχυρών που γελούν με την αδύναμη δύναμή μας...

Απεργία μιας Ημέρας?....
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ... δεν θα πάρω....
Όταν αποφασιστεί Πόλεμος, πρώτη θα μπω στην Πρώτη Γραμμή να Πολεμήσω...
Ως τότε, μαζεύω ΔΥΝΑΜΕΙΣ και ζυγίζω τον Εχθρό....



4 σχόλια:

airis είπε...

Μαζί σου!
καλημέρα :)

Unknown είπε...

Κάποιοι μας θέλουν να συμβιβαζόμαστε στα λίγα.
Πρέπει να μάθουμε πως αξίζουμε τα Πολλά, ώστε να βγούμε να τα διεκδικήσουμε.
Όταν ο αγώνας τρέμει φορώντας ηττοπάθεια, μειοψηφική συμμετοχή και τρομοκρατία νεοπολιτικών συστημάτων αιχμαλωσίας, τότε είναι καταδικασμένος πριν καν δοθεί...

Χρειαζόμαστε Νέα Ηθική Πάλης, Νέα Στρατηγική και Νέους Εαυτούς πλασμένους από το υλικό των Ηρώων...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ είπε...

Χωρίς όραμα, ο φόβος χτυπάει την πόρτα μας.Δεν είναι ένας κλάδος είναι ένας λαός ολόκληρος, που ούτε καν ξέρει τι θέλει. Η ζωή δίνει στον καθένα μας το μάθημα της....

Unknown είπε...

KATRIN

Οι μονάδες που απαρτίζουν έναν ολόκληρο λαό είναι άνθρωποι. Και ο άνθρωπος τί άλλο να θέλει από σεβασμό στα δικαιώματά του, αξιοπρέπεια και ευημερία στη ζωή;

Από τα ανθρώπινα δικαιώματα ξεκινούν όλες οι διεκδικήσεις των μαζικών αγώνων... και από το δικαίωμα της κάθε ζωής να είναι παράδεισος και όχι κόλαση επί γης...